Opowiadania

Dwie żaby w dole

Pomaganie innym
Nadzieja

Pewnego dnia spora grupa zielonych żab skakała radośnie przez las, zajęta swoimi żabimi sprawami. Nagle, dwie z nich wpadły do ​​głębokiego dołu! Wszystkie inne żaby zebrały się wokół dołu, aby zobaczyć, co można zrobić, aby pomóc dwóm biednym rodaczkom. Kiedy zobaczyły, jak głęboki jest dół, do którego wpadły dwie żaby, zgodnie stwierdziły, że to beznadziejna sytuacja i powiedziały żabom w dole, że niestety nic się nie da zrobić i że obie powinny przygotować się na swój koniec, ponieważ tak naprawdę to już po nich.

Nie chcąc zaakceptować tego strasznego losu, dwie żaby w dole zaczęły skakać do góry z całych sił, żeby tylko wyskoczyć z tego nieszczęsnego dołu.

Niektóre żaby z góry krzyczały do nich, że ich wysiłki są daremne i bez sensu. Poza tym te dwie żaby są same sobie winne, bo nie byłyby w takiej sytuacji, gdyby były bardziej ostrożne, bardziej posłuszne żabim zasadom i bardziej odpowiedzialne.

Inne żaby krzyczały, że ich rodaczki w dole powinny dać sobie spokój i się poddać, ponieważ i tak nie uda im się doskoczyć na górę, bo jest za wysoko, i że już po nich.

Ale dwie żaby dalej skakały tak mocno, jak tylko mogły. Nie poddawały się! Po kilku godzinach desperackiego wysiłku były już bardzo zmęczone.

W końcu jedna z żab, pod wpływem głosów swoich rodaczek na górze, wyczerpana i zniechęcona, zrezygnowała z prób wyskoczenia z dołu i położyła się na dnie dołu czekając na swój koniec. Druga żaba jednak kontynuowała skakanie ostatkiem sił, chociaż wszystkie części ciała ją już bardzo bolały i była bardzo wyczerpana.

Widząc jej starania pozostałe żaby zaczęły krzyczeć na nią z góry, żeby pokornie zaakceptowała swoje przeznaczenie, przestała cierpieć i po prostu pogodziła się ze swoim losem. Niektóre krzyczały, że jest zbyt dumna i zarozumiała, skoro myśli, że jej się uda. Inne, że jest bezduszna, bo przez nią one nie mogą iść dalej, ale muszą być tutaj przy niej. Były zdumione jej bezczelnością, że zamiast pogodzić się z losem, który przyszedł na nią zapewne dlatego, że na niego zasłużyła, walczy i jeszcze pewnie oczekuje wsparcia, zrozumienia i współczucia!

Niektóre nawet zaczęły wygrażać jej łapkami i coraz bardziej rozzłoszczone coraz głośniej na nią krzyczały, żeby dała już spokój z tymi beznadziejnymi skokami.

Ale zmęczona żaba skakała coraz mocniej i mocniej i – w końcu cud nad cudami! W końcu skoczyła tak wysoko, że wyskoczyła z dołu.

Zdumione żaby nagle zupełnie zmieniły swoje nastawienie i świętowały jej zwycięstwo.  Zgromadzone wokół niej zapytały: „Dlaczego dalej skakałaś, gdy my krzyczałyśmy, żebyś dała sobie spokój, gdy mówiłyśmy ci tylko, że twoje wysiłki nic nie dadzą?”

Czytając z ich warg, zdumiona żaba wyjaśniła im, że jest głucha i że widząc ich gesty i krzyki, myślała, że ją dopingują, bo wierzą, że da radę. To, co postrzegała jako zachętę i niezwykłą solidarność, zainspirowało ją do większego wysiłku i dzięki temu udało jej się to, czego nigdy by nie zrobiła bez ich pomocy.

 

PAMIĘTAJ!

Twoje zachęcające lub pozytywne słowa mogą kogoś podnieść na duchu i pomóc przetrwać złe doświadczenia. Zniechęcające i negatywne słowa mogą spowodować głębokie rany i niszczyć. Zawsze bądź tym, który wspiera i zachęca, tym, który daje nadzieję i pociesza. Tym, kto inspiruje a nie zniechęca!

 

ZOBACZ W BIBLII:

„Tak samo i język jest małym członkiem, lecz pyszni się z wielkich rzeczy. Jakże wielki las zapala mały ogień! I język jest ogniem; język jest wśród naszych członków swoistym światem nieprawości; kala on całe ciało i rozpala bieg życia, sam będąc rozpalony przez piekło. Bo wszelki rodzaj dzikich zwierząt i ptaków, płazów i stworzeń morskich może być ujarzmiony i został ujarzmiony przez rodzaj ludzki. Natomiast nikt z ludzi nie może ujarzmić języka, tego krnąbrnego zła, pełnego śmiercionośnego jadu. Nim wysławiamy Pana i Ojca i nim przeklinamy ludzi, stworzonych na podobieństwo Boże; Z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Tak, bracia moi, być nie powinno.” List św. Jakuba 3,5-10;

„Wzywamy was też, bracia, napominajcie niesfornych, pocieszajcie bojaźliwych, podtrzymujcie słabych, bądźcie wielkoduszni wobec wszystkich.” 1 List św. Pawła do Tesaloniczan 5:14.

FacebookTwitter

OCEŃ ARTYKUŁ

super materiał
53

Inne Opowiadania

Pokaż więcej
Filtruj zawartość

Temat

Wesprzyj Fundację
i bibliadladzieci.com

Prowadzenie Fundacji oraz realizowane przez nas działania wymagają wielu środków finansowych i nakładu pracy. Jeśli podoba ci się ta strona i to, co robimy – możesz wspomóc naszą działalność. Każda pomoc się przyda!

Wesprzyj nas

Możesz nas śledzić

Newsletter

Copyright (c) 2020 Copyright Holder All Rights Reserved.