Ciekawski wielbłąd
Pewnego dnia mały wielbłąd zapytał swojej mamy: „Mamo, czy mogę zadać ci kilka pytań?” Mama powiedziała: „Oczywiście synku! A co się stało? Czy coś cię niepokoi?” Synek odpowiedział pytając: „Dlaczego wielbłądy mają garby?” Mama odpowiedziała: „No cóż, synku, jesteśmy zwierzętami pustynnymi, potrzebujemy garbów do przechowywania wody i wiemy, że bez wody nie przetrwamy na pustyni”.
Dziecko pytało dalej: „Ok, a dlaczego nasze nogi są długie, a stopy zaokrąglone?” Mama powiedziała: „Synku drogi, oczywiście są takie, ponieważ są przeznaczone do chodzenia po pustyni. Wiesz, dzięki tym nogom możemy poruszać się po pustyni lepiej niż ktokolwiek inny!” Chłopiec zadał kolejne pytanie: „Dobrze, a dlaczego nasze rzęsy są takie długie? Czasami przeszkadzają mi w oglądaniu okolicy”. Mama z dumą odpowiedziała: „Mój synku, te długie, grube rzęsy są twoją osłoną dla oczu. Pomagają chronić oczy przed piaskiem i wiatrem pustyni”.
Dziecko pomyślało trochę, pokiwało głową i po dłuższej chwili powiedziało: „Rozumiem. Więc garb ma magazynować wodę, kiedy jesteśmy na pustyni, nogi są po to, by przechodzić przez pustynię, a te rzęsy chronią moje oczy przed pustynią. W takim razie, co my tutaj robimy w tym ZOO!?”
PAMIĘTAJ!
Bóg daje nam różne dary i talenty, które powinniśmy używać w służbie dla Niego i w pracy dla ludzi. Nie pozwól, aby żadne ZOO strachu, obaw, lenistwa czy przyzwyczajeń powstrzymywało Cię przed używaniem talentów, które dostałeś od Boga. On obiecał, że będzie pomnażał talenty, których używamy w Jego dziele. Pomagaj więc ludziom i głoś Ewangelię o zbawieniu, bo do tego powołał nas nasz Ojciec w niebie!
ZOBACZ W BIBLII:
„Będzie bowiem tak jak z człowiekiem, który odjeżdżając, przywołał swoje sługi i przekazał im swój majątek. I dał jednemu pięć talentów, a drugiemu dwa, a trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i odjechał. A ten, który wziął pięć talentów, zaraz poszedł, obracał nimi i zyskał dalsze pięć. Podobnie i ten, który wziął dwa, zyskał dalsze dwa. A ten, który wziął jeden, odszedł, wykopał dół w ziemi i ukrył pieniądze pana swego. A po długim czasie powraca pan owych sług i rozlicza się z nimi. I przystąpiwszy ten, który wziął pięć talentów, przyniósł dalsze pięć talentów i rzekł: Panie! Pięć talentów mi powierzyłeś. Oto dalsze pięć talentów zyskałem. Rzekł mu pan jego: Dobrze, sługo dobry i wierny! Nad tym, co małe, byłeś wierny, wiele ci powierzę; wejdź do radości pana swego. Potem przystąpił ten, który wziął dwa talenty, i rzekł: Panie! Dwa talenty mi powierzyłeś, oto dalsze dwa talenty zyskałem. Rzekł mu pan jego: Dobrze, sługo dobry i wierny! Nad tym, co małe, byłeś wierny, wiele ci powierzę; wejdź do radości pana swego. Wreszcie przystąpił i ten, który wziął jeden talent, i rzekł: Panie! Wiedziałem o tobie, żeś człowiek twardy, że żniesz, gdzieś nie siał, i zbierasz, gdzieś nie rozsypywał. Bojąc się tedy, odszedłem i ukryłem talent twój w ziemi; oto masz, co twoje. A odpowiadając, rzekł mu pan jego: Sługo zły i leniwy! Wiedziałeś, że żnę, gdzie nie siałem, i zbieram, gdzie nie rozsypywałem. Powinieneś był więc dać pieniądze moje bankierom, a ja po powrocie odebrałbym, co moje, z zyskiem. Weźcie przeto od niego ten talent i dajcie temu, który ma dziesięć talentów. Każdemu bowiem, kto ma, będzie dane i obfitować będzie, a temu, kto nie ma, zostanie zabrane i to, co ma. A nieużytecznego sługę wrzućcie w ciemności zewnętrzne; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.” Ewangelia św. Mateusza 25,14-30.
OCEŃ ARTYKUŁ
Inne Opowiadania
Temat
Copyright (c) 2020 Copyright Holder All Rights Reserved.
