Śmierdzące ziemniaki
Pewnego dnia nauczycielka postanowiła zagrać ze swoją klasą w pewną grę. Poprosiła uczniów, żeby następnego dnia każdy przyniósł po parę ziemniaków w plastikowych torebkach. Każdy ziemniak otrzyma imię osoby, której dany uczeń nie lubi. Tak więc liczba ziemniaków, które dziecko umieści w swojej plastikowej torbie, będzie zależała od liczby osób, których nie lubi.
Następnego dnia uczniowie przynieśli ziemniaki. Każdy taką ilość, jaką sobie wybrał – w zależności od tego ile osób nie lubił. W klasie wypisali na swoich ziemniakach imiona koleżanek i kolegów, za którymi nie przepadali. Niektórzy mieli tylko dwa ziemniaki, inni trzy, a niektórzy mieli nawet pięć ziemniaków.
Gdy wszystkie ziemniaki były podpisane, nauczycielka poprosiła uczniów, aby ponownie włożyli je do swoich plastikowych toreb. Następnie powiedziała na czym polega ta niezwykła gra. Poprosiła dzieci, aby zawiązali torby tak, aby ziemniaków nie można było wyjąć lub żeby nie wypadły. Potem poleciła im nosić ze sobą ziemniaki w plastikowej torbie przez jeden tydzień. Przez siedem dni, każdy będzie musiał trzymać torbę z ziemniakami przy sobie, czy to w szkole, na podwórku, w domu a nawet, gdy będą spać, torba z ziemniakami powinna być tuż obok. Kto wytrwa do końca, ten wygra!
Już po dwóch dniach dzieci zaczęły narzekać na przykry zapach wydobywający się z plastikowych toreb. Ziemniaki najwyraźniej zaczęły się psuć i bardzo brzydko pachniały. Poza tym ci, którzy mieli najwięcej ziemniaków, skarżyli się, że torby są ciężkie i że ich zadanie jest trudniejsze niż dzieci, które miały ziemniaków mniej.
W końcu minął tydzień i dzieci były niezwykle szczęśliwe, że ta „śmierdząca” gra dobiegła końca. Uczniowie przynieśli swoje, już bardzo śmierdzące, torby i z ogromną ulgą wyrzucili je do szkolnego śmietnika! Wszystkie dzieci dotrwały do końca.
Nauczycielka zapytała: „Jak się czuliście podczas noszenia ze sobą ziemniaków przez cały tydzień?” Dzieci zaczęły opowiadać, że torby były ciężkie, że śmierdziały, że musiały otwierać okna w pokoju, żeby wytrzymać. Niektóre dzieci powiedziały, że przestały wychodzić na podwórko, bo inne dzieci uciekały od nich. Rodzice i rodzeństwo też nie byli zadowoleni, że muszą znosić ten przykry zapach. Wszyscy uczniowie zgodnie stwierdzili, że gra była bardzo trudna i że była to najgorsza i najbardziej nieprzyjemna gra, w jakiej uczestniczyli!
Po wysłuchaniu wszystkich uwag, nauczycielka wyjaśniła czego ta gra miała ich nauczyć. Powiedziała: „Dokładnie to samo się dzieje, gdy nosicie nienawiść do kogoś w swoim sercu. Smród nienawiści skazi wasze serca i wasz umysł, a wy będziecie ją nosić ze sobą, dokądkolwiek pójdziecie. Nawet bliskie wam osoby będą czuły jej przykry zapach. Jeśli nie możecie wytrzymać zapachu zgniłych ziemniaków przez zaledwie jeden tydzień, to czy możecie sobie wyobrazić, jak to jest nosić smród nienawiści w swoim sercu przez całe życie?”
PAMIĘTAJ!
Nienawiść potrafi zatruć serce i umysł. Potrafi zniszczyć życie osobie, która nienawidzi. Bóg kocha nas bez względu na to jakimi jesteśmy i uczy, żebyśmy tą miłością dzielili się z innymi. Słowo Boże uczy, żeby wybaczać i kochać innych ludzi. Przebaczaj więc i zapominaj o krzywdach. Kochaj i szanuj innych ludzi i nie pozwalaj, żeby nienawiść zatruła życie Twoje i Twoich bliskich!
ZOBACZ W BIBLII:
„Przeto przyobleczcie się jako wybrani Boży, święci i umiłowani, w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, łagodność i cierpliwość, Znosząc jedni drugich i przebaczając sobie nawzajem, jeśli kto ma powód do skargi przeciw komu: Jak Chrystus odpuścił wam, tak i wy. A ponad to wszystko przyobleczcie się w miłość, która jest spójnią doskonałości.” List św. Pawła do Kolosan 3,12-14;
„Ale wam, którzy słuchacie, powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą, Błogosławcie tym, którzy was przeklinają, módlcie się za tych, którzy was krzywdzą.” Ewangelia św. Łukasza 6,27-28.
OCEŃ ARTYKUŁ
Inne Opowiadania
Temat
Copyright (c) 2020 Copyright Holder All Rights Reserved.
